No est semper chi sos sonos e sas boghes chi essint dae unu discu si presentant a s’immaginatzione nostra comente unu paesàgiu. Tzèrrios e tzichìrrios de ‘Khthonie’, s’ùrtimu traballu de Dalila Kayros, sunt sos elementos chi imbetzes nos oferint custa visione e chi si manifestant a nois a pustis de àere ammaduradu cuados in sas intragnas de custa terra. Una terra chi galu no est lìbera “in custos tempos apocalìticos”, narende·la cun sos faeddos de sa cantadora nostra, lòmpida a su de bator album (pro Subsound records) a pustis de ‘Animami’ de su 2022, de ‘Transmutations’ de su 2018 e de ‘Nuhk’ de su 2013.
E no est de badas chi su tìtulu de custa faina nos nche giughet a s’universu de sas divinidades ctònias, entidades tellùricas onnipresentes in su tempus χρόνος (chronos) islacanadu e chi orulende brotant dae su chi b’amus in suta de pees in su momentu καιρός (kairos) dèghidu (“Est lestru su momentu”, cantat issa). E chi lu faghent, custas entidades brionende, pro mèdiu de noe cumpositziones istèrridas in barantaduos minutos intre iscritura e performance. O finas a s’imbesse, sende chi su bonu de sas creatziones vocales e sonoras (gràtzias a sos manìgios eletrònicos de Danilo Casti) nos las contant comente evolutzione improvisada de sessiones live de tour colados reproduende petzos betzos.
Est gasi chi unos cantos sonos e maicantos fonos, malos a los incuadrare ma bonos retzende·los in s’ammisturu issoro, s’aunint a sas tonalidades southern de sa limba sarda bene presente in belle totu s’album. ‘Khthonie’ no est intratenimentu musicale. Narat Dalila chi “sa boghe non devet èssere galana pro chi agradet ebbia, non devet èssere semper maseda, ma devet espressare s’ispantu de su chi b’at a rodeu in s’ambiente nostru, in custos tempos apocalìticos”. ‘Khthonie’ est unu biàgiu in una trìbide paesagìstica: cun una parte chi non bidimus nen sebestamus ca est sutaterra; cun una chi non cherimus bìdere pro comente violat s’istratu chi catzigamus; cun un’àtera chi nos diamus pòdere immaginare, cun règulas e leges noas.